همانطور که می‌دانید در تمام منازل، برای روشنایی اتاق، پذیرایی و آشپزخانه از به نورپردازی کلی برای تامین نور اصلی و نورپردازی‌های نقطه‌ای و متمرکز برای تامین نور در یک قسمت خاص استفاده می‌شود. بسیاری از افراد نیز تاکید دارند تا در فضای آشپزخانه از هر دو نوع این نورپردازی‌ها استفاده کنند تا ضمن تامین نور و روشنایی آشپزخانه‌شان، نور متمرکز و کاربردی برای فضای آشپزی در اختیار داشته باشند. در این مقاله نیک بوم می‌خواهیم در مورد انواع مختلف نورپردازی آشپزخانه اطلاعاتی به شما ارائه دهیم.
نورپردازی آشپزخانه ؛ چطور و چگونه؟
نورپردازی عمومی در حقیقت تامین کلی نور برای روشن شدن فضای کلی برای دیده شدن تمام محیط است تا ما بتوانیم به اطراف دید کاملی داشته باشیم و نورپردازی متمرکز، در واقع تامین روشنایی برای بخش خاصی است که برای تامین نور بیشتر، در بخش‌هایی نظیر میز ناهارخوری و کانتر آشپزخانه از آن استفاده می‌کنیم. در محیط کاری، چراغ مطالعه یا آباژور این نوع نور را تامین می‌کنند.
نورپردازی آشپزخانه به سه صورت و با استفاده از چراغهای توکار، روکار و یا لوسترها و لامپ‌های آویز سقفی انجام می‌پذیرد. هر یک از این چراغ‌ها طرفداران و مخالفان خود را دارند و بسیاری از افراد نیز از ترکیب آنها برای روشنایی آشپزخانه خود استفاده می‌کنند.
چراغهای توکار برای نورپردازی آشپزخانه
لامپ‌ها و چراغهای توکار به گونه‌ای نصب می‌شوند که هم‌سطح سقف آشپزخانه بوده و فضای زیادی را اشغال نمی‌کنند. این چراغ‌ها چندان نیازی به تمیزکاری ندارند و از محبوبیت بیشتری نیز برخوردار هستند.
البته برای نصب محفظه چراغهای توکار به مقداری فضای باز نیاز است. یعنی تیرچه‌های سقف، جایگاه نصب آنها را محدود می‌کنند. لوله‌کشی و سیم‌کشی‌ها نیز ممکن است در کار اتصال چراغهای توکار اختلال ایجاد کنند، خصوصا در زمانی که سقف آشپزخانه شما با حمام طبقه بالا یکی باشد. باید بدانید که با توجه به محل قرارگیری چراغ‌ها، روشنایی وسیع و چندانی حاصل نمی‌شود و تنها از نور متمرکز این چراغ‌ها برخوردار خواهید بود و جهت تأمین روشنایی کلی آشپزخانه، باید به سراغ راهکار دیگری بروید.
چراغهای توکار، جلوه دکوراتیو در آشپزخانه
از دهه 1980 (دهه شصت هجری شمسی)، چراغهای توکار در آشپزخانه به‌عنوان یک عنصر تامین نور اصلی فضا ایفای نقش می‌کردند. اما در طی ده سال اخیر، رویه تغییر کرد و مردم پی بردند که ترکیب وسایل روشنایی داخل سقف و افزایش تعداد چراغهای توکار نسبت به لامپ‌های آویز یا روکار کمتر کارآمد است. از آن زمان تاکنون، دو جریان مختلف ایجاد شد. هم تولیدکنندگان رو به تولید و طراحی مجدد چراغهای توکاری آوردند که کارآمدتر باشد و هم اینکه الکتریکی‌ها و صاحبان‌خانه بیشتر به سراغ استفاده از تجهیزات نوری هم در داخل و هم برروی سقف آشپزخانه رفتند.
اگر در حال ساخت و ساز هستید و کار ساخت و یا بازسازی آشپزخانه تمام نشده و یک زیرشیروانی عایق‌بندی بالای آن قرار دارد، خبر خوب برای شما این است که می توانید همین حالا با هزینه کمتر و با راحتی بیشتر، برای نصب انواع چراغهای توکاری که در دل سقف تعبیه می‌شوند، اقدام کنید. خبر بد هم این است که انجام این کار چالش‌هایی دارد. برای نصب محفظه چراغ توکار در دل شیروانی، باید هم هوابندی (AT) و هم سازگاری با عایق (IC) درنظر گرفته شود. ولی این به‌عنوان فن تهویه هوا و دریچه خروجی برای هوای گرم در فصول گرم عمل نمی‌کند. لازم به ذکر است که چراغهای توکار AT و IC از سایر لامپ‌های مشابه گرانتر هستند.
چراغ های روکار یا سطحی
چراغهای روکار تنوع زیادی دارند و از یک چراغ قارچ مانند کوچک با یک لامپ گرفته تا یک مجموعه لامپ فلورسنت 60 سانت در 120 سانتی‌متری با چندین لامپ را شامل می‌شوند. از آنجایی این وسیله بر روی سطوح قرار می‌گیرند، هیچ مشکلی در یکپارچگی سقف و فضای بالای آن ایجاد نمی‌شود. با اینکه یک وسیله کوچک تک لامپ فضای چندان بزرگی را پوشش نخواهد داد اما لامپ‌های روکار توانایی روشن ساختن ناحیه وسیعی را دارند. در نتیجه برای انتخاب چراغهای روکار، باید وسعت آشپزخانه را مدنظر داشته باشید. به‌طور کلی، تمیز کردن چراغهای روکار نسبت به چراغهای توکار آسانتر است. فقط نکته جالب توجه این است که گردوغبار روی چراغهای توکار چندان قابل مشاهده نیستند.
از اوایل قرن بیستم تا دهه 1980، چراغهای روکار، گزینه استانداردی برای نورپردازی آشپزخانه‌ها محسوب می‌شدند. اما در دهه 1980، چراغهای توکار برای اولین بار به‌صورت گسترده در دسترس قرار گرفتند و تا چندین دهه پیشتاز این حوزه بودند. سپس با افزایش آگاهی‌ها در زمینه یک دست ماندن سقف و با طراحی وسایل نورپردازی جذاب‌تر، چراغهای روکار و سطحی به جایگاه گذشته خود بازگشتند. امروزه، بسیاری از افراد با کمک ترکیب انواع شیوه‌های نورپردازی، ضمن حفظ کارآیی آنها، روشنایی موردنظر خود را در مکانی که می‌خواهند به دست می‌آورند.
نکته منفی این است که این چراغ‌ها اگرچه دور از دسترس هستند، اما چون روی سقف نصب می‌شوند، قطعاتشان کاملا قابل مشاهده‌اند و به همین خاطر نیاز به نظافت دوره‌ای دارند؛ چون گرد و خاک خیلی سریع روی آنها می‌نشیند.
چراغهای آویز
چراغهای آویز در واقع نسخه تخصصی‌تر چراغهای روکار هستند. بزرگترین مزیتشان این است که نور را به مناطقی که نیاز به دید خوب است، نزدیک‌تر می‌کنند. به همین خاطر چراغهای آویز برای نورپردازی محیط‌های کاری مثل کانتر آشپزخانه یا بالای میز غذاخوری، گزینه ایده‌آلی هستند. نصب هوشمندانه چراغهای آویز می‌توانند امکانات متعددی در اختیارتان قرار دهند و ضمن تامین روشنایی میز کار یا کانتر آشپزخانه، محیط اطراف را هم روشن کند.
چراغهای آویز در سال‌های اخیر محبوبیت زیادی یافته‌اند. در ابتدا به خاطر کارآیی بالا و سپس به خاطر طرح‌های جذابشان، مورد توجه قرار گرفتند. نمونه‌هایی از آنها، چراغهای آویز به شکل شاخه‌های فلزی شکفته با یک لامپ بدون حباب و یا خوشه‌های آویز، سبک‌هایی مثل تیفانی و یا آویزهای پست مدرن هستند.
بزرگترین ایراد چراغهای آویز، در واقع همان بزرگترین مزیتشان یعنی آویخته شدن از سقف خانه است. از آنجایی که چراغهای آویز ممکن است موجب محدودیت‌هایی شوند، بهتر است در آشپزخانه‌هایی با سقف کوتاهتر از 8 فوت (240 سانتیمتر) استفاده نشوند. در آشپزخانه‌هایی با سقف بلند، این نوع چراغ‌ها می‌توانند نور را به ناحیه مورد نظر تابانده و از دلگیری محیط بکاهند.
باید بدانید که چراغهای آویز هم مثل چراغهای روکار، نیازمند نظافت دوره‌ای و زدودن گرد و غبار هستند. چراغهای توکار، روکار و آویز همگی مدل‌های متنوعی دارند که می‌توان آنها را با طیف گسترده‌ای از لامپ‌ها استفاده کرد. اگر نوع خاصی لامپ (مثلا هالوژن MR-16) را برای نورپردازی آشپزخانه درنظر دارید، باید به‌دنبال تجهیزاتی باشید که برای لامپ موردنظر شما کارآیی داشته باشد.
با نظر داشتن گزینه‌های مختلف برای نورپردازی آشپزخانه، می‌توانید نور مدنظرتان را در کنار فاکتور دکوراتیو بودن تامین کنید.
منبع: thespruce
