باوهاوس جنبشی است که از یک مدرسه تأثیرگذار آلمانی که در اوایل قرن بیستم توسط والتر گروپیوس (Walter Gropius) (1896 – 1883) تأسیس شد، به وجود آمد. هدف معماری باوهاوس ایجاد یک شکل کاملاً جدید از معماری و طراحی برای کمک به بازسازی جامعه پس از ویرانی‌های جنگ جهانی اول بود. معماری باهاوس با تلفیق هنرهای زیبا، صنایع دستی، طراحی، معماری و فنآوری، طراحی منطقی و کاربردی را ترویج کرد. هنگامی که گروپیوس و سایر اعضای برجسته مدرسه باوهاوس در دهه 1930 به ایالات متحده مهاجرت کردند، باوهاوس به یک سبک بین‌المللی تبدیل شد و بعداً در توسعه مدرنیسم در دهه‌های 1950 و 60 تأثیرگذار بود.
معماری باوهاوس، مرزهای میان رشته‌ها، فنون و صنایع دستی مورد استفاده برای حفظ معیارهای زیبایی را در جهانی که به طور فزاینده‌ای به تولید انبوه و صنعتی رسیده بود، از میان برداشت. تأثیر باوهاوس از مبلمان و اشیای خانگی گرفته تا طراحی حروف و ساختمان‌ها حتی تا یک قرن بعد، در سراسر جهان قابل مشاهده است.
سرآغاز معماری باوهاوس
مدرسه باوهاوس (Bauhaus) شش ماه پس از پایان جنگ جهانی اول در سال 1919 تأسیس شد. گروپیوس در بیانیه تأسیس مدرسه، نوشت که ساختمان «هدف نهایی تمام فعالیت‌های هنری» است و «هدف نهایی باوهاوس یک کار هنری تمام و کمال است.» او آرزو داشت به مفهوم آلمانی Gesamtkunstwerk یا «اثر هنری تمام عیار» دست یابد که اشکال هنری متعدد را به‌صورت یک شکل واحد تلفیق می‌کند.
این مدرسه از شهر Weimar به Dessau و سرانجام به برلین منتقل شد تا اینکه توسط نازی‌ها در سال 1933 تحت نظر آخرین مدیر آن، معمار مشهور میس ون در روه (Mies van der Rohe)، تعطیل شد. نازی‌ها باوهاوس را زیر سایه «هنر انحطاطی» قرار دادند و ایده‌های مترقی و جهان‌گرایی آن را «غیر آلمانی» خواندند. متأسفانه، این اولین یا آخرین باری نبود که یک دولت از ملی‌گرایی به عنوان سلاحی برای حمله به پیشرفت اجتماعی که توسط معماری مطرح شده، استفاده می‌کرد.
ادامه فعالیت مدرسه باوهاوس در آمریکا
با این حال، باوهاوس توسط نازی‌ها شکست نخورد. در مقابل، گروپیوس و سایر اعضای برجسته این جنبش، آلمان را ترک کردند. آن‌ها ایده‌های باوهاوس را از اروپای غربی به ایالات متحده و کانادا و به اسرائیل گسترش داده و آن را به یک جنبش بین‌المللی تبدیل کردند.
گروپیوس پس از نقل مکان به ایالات متحده در سال 1937، خانه Gropius را در لینکلن ماساچوست طراحی کرده و گروه معماری را در دانشکده طراحی دانشگاه هاروارد سرپرستی کرد. او به مارسل بروئر (Marcel Breuer)، دانشجوی باوهاوس که به یک معمار و طراح مبلمان مشهور تبدیل شد، ملحق شد. بروئر به خاطر طراحی صندلی‌های فلزی خمیده مشهور بود که امروزه نیز تولید شده و مانند یک قرن پیش مدرن محسوب می‌شوند به شهرت رسیده بود.
لاسلو موهولی-ناگی (László Moholy-Nagy)، نقاش، عکاس و مربی باوهاوس در سال 1937 به شیکاگو نقل مکان کرد و در آنجا باوهاوس جدید را تأسیس کرد. در همان سال میس ون در روه برای ریاست IIT به شیکاگو مهاجرت کرد و محوطه آن دانشگاه را که در سال 1958 ساخته شده بود و همچنین ساختمان نمادین Seagram در شهر نیویورک را در سال 1951 طراحی کرد.
باوهاوس در حالی که تنها 14 سال از عمر آن می‌گذشت، در سراسر دنیا ریشه دواند و مسلماً با نفوذترین مدرسه هنر و طراحی در تاریخ جهان باقی مانده است.
عناصر کلیدی معماری باوهاوس
تمام ساختمان‌های باوهاوس شبیه به هم نیستند. این ساختمان‌ها می‌توانند زاویه‌دار و خطی باشند یا از بالکن‌های منحنی و گوشه‌های گرد برخوردار باشند. اما در اینجا برخی از ویژگی‌های اساسی و رایج معماری باهاوس بیان شده است:
- اجتناب از تزئینات برای تمرکز بر طراحی ساده، منطقی و کاربردی
- تمرکز روی اشکال هندسی ساده مانند مثلث، مربع و دایره
- ترجیح عدم تقارن بر تقارن
- استفاده از استیل، شیشه، بتن و سایر مواد مدرن
- سقف‌های تخت
- دیوارهای شیشه‌ای (به عنوان نمای ساختمان)
- نماهای ساده و صیقلی
حقایق جالب درباره معماری باوهاوس
یک اصل اساسی در معماری باوهاوس «حقیقت مواد» است که بر استفاده از مواد در طبیعی‌ترین و خالص‌ترین شکل خود متمرکز است. این سبک امکانی را فراهم می‌کند تا زیبایی‌های مواد بدون هیچ‌گونه پوششی دیده شوند.
بیشترین تمرکز ساختمان‌های به سبک باوهاوس در جهان در رژیم صهیونیستی است. «شهر سفید» تل آویو به دلیل 4000 ساختمان سفیدرنگ باوهاوس که در سال 1933 توسط پناهندگان یهودی و سیاسی گریخته از اروپا ساخته شده‌اند، در فهرست میراث فرهنگی جهانی یونسکو قرار دارد.
معماری و اصول طراحی باهاوس همچنان بر شکل و ظاهر اشیای روزمره تأثیرگذار است. به عنوان مثال، استیو جابز صراحتاً در مورد تأثیر سادگی باوهاوس در زیبایی محصولات اپل صحبت کرده است.
منبع: The spruce
