معماری احیای یونانی یک سبک معماری است که از تقارن، تناسب، سادگی و ظرافت معابد یونان باستان قرن پنجم قبل از میلاد الهام گرفته است. در ایالات متحده، معماری احیای یونانی از سال 1825 تا 1860 که آغاز جنگ داخلی بود، به اوج محبوبیت خود رسید.
این سبک با گسترش در سراسر کشور از ساحل شرقی به ساحل غربی، به اولین سبک معماری غالب در ایالات متحده تبدیل شد.
تاریخچه معماری احیای یونانی
گفته می‌شود معمار انگلیسی، جیمز استوارت (James Stuart) اولین کسی است که معماری احیای یونانی را به انگلیس معرفی کرد. استوارت زیبایی معماری کلاسیک را در سفر خود در سال 1758 به یونان کشف کرد. او اکتشافات خود را مستند کرده و این مستند درباره آثار باستانی آتن را در سال 1762 منتشر کرد. بدین ترتیب، اولین کتاب مرجع در جهان در مورد معماری کلاسیک یونان به چاپ رسید. استوارت در سال 1788 پیش از آنکه این سبک در دهه‌های 1820 و 30 میلادی در انگلیس و اروپا به شکوفایی کامل برسد، درگذشت. او به دلیل گسترش سبک احیای یونانی در خارج از کشور مبدأ، اعتبار زیادی به‌دست آورد.
به هر حال، معماری احیای یونانی در کشور آمریکا به شکوفایی کامل رسید. آمریکای قرن نوزدهم به‌عنوان یک کشور دموکرات جدید، از زادگاه دموکراسی و همچنین از فرهنگ، هنر و فلسفه یونان الهام گرفت. آمریکایی‌ها سبک فدرال را با تأثیرات انگلیسی آن نپذیرفته و به دنبال یک سبک آمریکایی با ریشه‌های دموکراتیک اصیل بودند. جنگ استقلال یونان (1821-1832) یکی دیگر از محرک‌هایی بود که آمریکایی‌ها را به پذیرفتن ارزش‌های کشوری که دموکراسی را ایجاد کرده و برای استقلال خود از امپراتوری عثمانی جنگیده بود، تشویق می‌کرد.
بنابراین، با الهام از یونان باستان هر چیز باستانی دوباره نو شد، زیرا توسعه‌دهندگان و سازندگان آمریکایی شروع به طراحی یونانی به عنوان یک سبک ملی غالب در سراسر کشور خود کردند. ساختمان‌های پایتخت ایالتی، بانک‌ها، کلیساهای نیوانگلند، خانه‌های ردیف شهری وموزه‌ها با این سبک ساخته شدند.
دلایل گسترش سبک احیای یونانی
یکی از دلایلی که این سبک توانست به سرعت در دورانی گسترش یابد که اکثر توسعه‌دهندگان و سازندگان خودشان معمار بودند، وجود کتاب‌های الگوی معماری بود.
از جمله این کتاب‌ها می‌توان به “The American Builder’s Companion” نوشته آشر بنجامین، کتاب The Builder’s” Assistant” نوشته John Haviland و کتاب “The Beauties of Modern Architecture” نوشته Minard Lafever اشاره کرد. توسعه‌دهندگان/سازندگان در آن زمان می‌توانستند از روی این کتاب‌ها عناصر این سبک معماری را به تعداد زیاد کپی‌برداری کنند.
همزمان با شکوفایی و گسترش معماری احیای یونانی در سراسر آمریکا، این سبک با سلیقه‌های محلی، مصالح ساختمانی و سبک‌های دیگر وفق داده شد. در نتیجه سبک‌های مختلف آمریکایی با الهام از آن ساخته شدند.
ویژگیهای معماری احیای یونانی
در این بخش از مقاله به برخی از ویژگی های بارز و مشخص این سبک معماری خواهیم پرداخت:
ویژگیهای نمای بیرونی
- نمای بیرونی به سبک معبد یونانی با ستون‌های گرد، مربع یا حتی هشت ضلعی از جنس چوب یا گچ
- ستون‌های سفید رنگ شده برای تقلید از سنگ مرمر مورد استفاده در یونان باستان
- ساختمان‌هایی با نمایی از چوب، گچ، آجر یا سنگ قهوه‌ای
- جزئیات سبک دوریک، ایونیک و کرینتی
- سقف‌های شیبدار با آرایش سه گوش
- درهای پر نقش‌ونگار
- سر ستون‌های تراش‌خورده میان سقف و ستون‌ها
- ستون‌های چسبیده به دیوار
- رواق ورودی یا ایوان‌های ستون‌دار و سرپوشیده
ویژگیهای داخلی
- طراحی ساده و نسبتاً باز
- تناسب
- در و پنجره‌های بلند
- سقف‌های تزئینی و گچ بری‌شده
- دیوارهای گچی ساده
- کفپوش‌های عریض
- پیش‌بخاری‌های پر نقش و نگار که اغلب از مرمر حاکستری، سیاه یا طلایی ساخته شده‌اند
معماری نئوکلاسیک قرون 18 و 19 میلادی از معماری کلاسیک معابد یونان و معماری مذهبی، نظامی و شهری امپراتوری روم الهام گرفته و تمرکز گسترده‌ای بر کل حجم یک ساختار دارد. این در حالی است که معماری احیای یونانی با استفاده از عناصر کلاسیک تعریف می‌شود.
حقایق جالب در مورد معماری احیای یونانی
یکی از عناصر اصلی معماری احیای یونانی، ستون‌های سفید رنگ و با شکوه است که از ستون‌های مرمر معابد یونان باستان مانند پارتنون الهام گرفته شده‌اند. از قضا، سنگ مرمر سفید این بناهای باستانی در ابتدا رنگ‌آمیزی شده بودند و به ستون‌های سفید شسته شده‌ای که جیمز استوارت در سفرهای خود در اواسط قرن هجدهم ثبت کرده و به ستون‌های سفید امروزی شباهت نداشتند. در ایالات متحده، ستون‌ها معمولاً از مواد قابل دسترس‌تری مانند چوب یا گچ ساخته شده و با رنگ سفید رنگ‌آمیزی می‌شوند. گاهی اوقات نیز با تکنیک‌های تزئینی نقاشی به شکل سنگ مرمر در می‌آیند.
سبک فدرال نئوکلاسیک که کاخ سفید (ساخته شده در 1800-1700) نمونه برجسته‌ای از آن است، مقدم بر معماری احیای یونانی بوده است. این سبک شامل جزئیاتی است که از معماری ایونیک کلاسیک یونان الهام گرفته است. معماری احیای یونانی با سبک ایتالیایی دنبال شد و بسیاری از ساختمان‌ها ترکیبی از احیای کلاسیک هستند که عناصر این سه سبک را با هم ادغام می‌کنند.
منبع: The spruce
